نوازندگان ساز گیتار علاوه بر استرس های معمول در سر کلاس درس در معرض استرس های اجرای صحنه ای نیز قرار می گیرند. از این رو، توانایی مدیریت استرس جهت بهبود نوازندگی برای آن ها امری ضروری است. هدف از این پژوهش یافتن رابطه معناداری بین توانایی مدیریت استرس و بهبود نوازندگی در بین نوازندگان ساز گیتار می باشد. تحقیق حاضر از منظر هدف کاربردی و از منظر شیوه گرد آوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر مربیان موسیقی استان اصفهان به تعداد ۱۳۵ نفر در نظر گرفته شد، شیوه نمونه گیری به صورت گروهی و حجم نمونه از طریق فرمول کوکران به تعداد ۱۰۰ مشخص گردید. به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نظر و سنجش متغیر های تحقیق، از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. روایی ابزار اندازه گیری از طریق محتوایی و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفته است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ۲۴ استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد توانایی مدیریت استرس رابطه معناداری با بهبود نوازندگی ساز گیتار دارد