طی روند تاریخ تمدن و فرهنگ و متمدن شدن انسان، پوشاک دیگر تنها نقش یک پوشنده را نداشت بلکه در طول زمان بعد زیبایی شناسی آن از کاربرد اولی هاش بیشتر مورد توجه قرار گرفت. سرزمین ایران سرآمد زیبایی هاو ظرافت هاست، مردم ایران در فرهنگ لباس پوشیدن سابقه ای به اندازه حیات انسان دارد و همه افراد به نوعی عمیق و ریشه دار، با آمیزهای از دین و تاریخ هستند. پوشاک در طول زمان بنا بر اقتضای زیست، فرهنگ، عقاید مذهبی، آداب و رسوم و ... دستخوش دگرگونی های بیشمار و شگفت انگیز شده و از شکل اولیه و ساده خود بیرون آمده و وسیله هنرنمایی و ابراز سلیقه شده است. فرهنگ ایرانی از جمله فرهنگ هایی است که همواره در خود تنوع بسیار زیادی را در خصوص پوشاک گروه های مختلف اجتماعی پذیرفته است. ازآنجایی که تاث یرپذیری نقوش یک دوره از دوره دیگر همواره جزء مباحثی است که به یافته های تاریخ هنر و فلسفه هنر کمک میکند . اگرچه اوج هنر نساجی ایران باستان را بنا به مدارک موجود، دوران ساسانی بیان میشود، اما هنر نساجی هخامنشی درواقع اساس و بنیانی محکم برای دوران ساسانی بوده است. از اینرو پژوهش حاضر، سعی بر آن دارد بررسی عوامل موثر و کاربردی در صنعت و هنر پوشاک در دوره های حکومت هخامنشیان و ساسانیان و میزان تاثیرپذیری و با نوآوری که در هر دوره را مورد بررسی تطبیقی قرار دهد. و همچنین سعی بر پاسخ به پرسش اصلی این پژوهش؛ منسوجات و پوشاک دوره هخامنشی به چه میزان بر دوره ساسانی تاثیر گذار بوده است؟. بر اساس این پرسش فرضیه این چنین مطرح گردید که؛ با توجه به اینکه دوره هخامنشی در ایران از بزرگترین و پهناورترین حکومت های ایران بوده سهم زیادی را درتاثیرات و یا انتقال فرهنگی و هنری به سایر اقوام و ملل و بخصوص به ادوار بعد خود داشته است. و در نهایت با توجه به مطالعه و بررسی های انجام شده چنین نتیجه حاصل گردید که، دوره هخامنشی با پیشرفت های فرهنگی و هنری ضمینه را برای انتقال فرهنگو هنر را به دوره های بعدی فراهم کرده است. این پژوهش بر اساس هدف از نوع تحقیقات بنیادی و بر اساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات تاریخی-تطبیقی است. چگونگی گردآوری اطالعات در این پژوهش بهروش اسنادی کتابخانه ای است که براساس آن کلیه منابع و شواهد تاریخی مورد مطالعه و فیش برداری قرار گرفته است.