دنیای امروز با سه چالش عمده یعنی فقدان آب شیرین، کمبود غذا و تخریب محیط زیست مواجه است. روزانه هزاران نفر در جهان به واسطه¬ی کمبود مواد غذایی می¬میرند و نرخ مرگ و میر ناشی از کمبود غذا با افزایش جمعیت شدت می¬یابد. برای مقابله با این چالش بزرگ، بشر باید شیوه¬های جدیدی را به کار گیرد تا میزان تولید مواد غذایی را افزایش دهد. در حالی که تولید گوشت قرمز و محصولات کشاورزی با برخی محدودیت¬ها روبرو است، در عوض دریاها که نزدیک به 75 درصد سطح کره زمین را اشتغال کرده¬اند، یکی از ظرفیت¬های بالقوه برای تولید مواد غذایی هستند که در دسترس بشر قرار دارند. روند رشد فزاینده جمعیت، محدودیت منابع غذایی و کاهش صید برخی از گونه¬های دریایی در جهان، الویت استفاده از منابع آب شیرین برای شرب و کشاورزی، کشورهای تولید کننده آبزیان را در سال¬های اخیر به سمت آبزی پروری دریایی، به ویژه پرورش ماهیان دریایی سوق داده است. ظرفیت تولید بالا به علت وسعت دریا، قدرت خودپالایی بالا در محیط¬های دریایی، تهویه خوب آب در محیط پرورش، عدم نیاز به اکسیژن¬دهی، کاهش هزینه¬های استهلاک و تعمیرو نگهداری، استفاده از محیط طبیعی¬، شرایط مناسب پرورشی برای تولید ماهیان با ارزش ازجمله مزایایی هستند که ما را در استفاده از روش پرورش ماهی در قفس¬های دریایی ترغیب کرده است. تریپلوئیدی رایج¬ترین شکل پلی پپتیدی است که به سلول¬هایی که حاوی سه سری کروموزوم هستند گفته می¬شود. ماهیان تریپلوئید به دلیل دارا بودن یک سری کروموزوم اضافی معمولا عقیم بوده، بنابراین دشواری¬های ناشی از بلوغ جنسی در آن¬ها کاهش می¬یابد، از این رو پرورش آنان توسط بسیاری از پرورش¬دهندگان ترجیح داده می¬شوند. در نتیجه از مخاطرات زیست محیطی جلوگیری می¬شود.