ریشه‌ی گیاه پاناکس جینسنگ با ویژگی‌های فارماکولوژیکی بسیاری هم‌چون تنظیم‌کنندگی ایمنی، ضدتوموری، ضد زخم و کاهندگی قند خون به‌عنوان یک داروی گیاهی، قرن‌ها مورد استفاده بوده، اما درمورد آثار احتمالی آن بر یک‌پارچگی ساختار بافتی لوزالمعده به‌ویژه در سازواره‌های آب‌‌زی یافته‌هایی اندک موجود است. از این‌رو هدف از این مطالعه بررسی آثار افزودن سطوح گوناگون ریشه‌ی گیاه پاناکس جینسنگ به جیره غذایی بر ویژگی‌های هیستوریخت شناسی بافت لوزالمعده (حجم و قطر جزایر لانگرهانس، حجم، تراکم و قطر سلول‌ها در جزایر و تراکم حجمی واحدهای ترشحی، مجاری، رگ‌های خونی و بافت پیوندی) و برخی فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم در قزل‌آ‌لای رنگین‌کمان بود. پژوهش، در بازه‌ی زمانی۶۰ روز در چهار تیمار آزمایشی با سه تکرار در هر تیمار صورت گرفت. در هر تکرار، به‌صورت تصادفی ۶۰ قطعه بچه‌ماهی با میانگین وزنی ۱۵ گرم توزیع شد. گروه‌های آزمایشی به‌ترتیب با ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ گرم در کیلوگرم جیره عصاره‌ی آبی جینسنگ تغذیه شدند. خون‌گیری و نمونه‌گیری از بافت لوزالمعده در پایان آزمایش صورت گرفت. نتایج نشان داد که سطوح گوناگون جینسنگ تأثیر معناداری بر شاخصه‌های هیستوریخت شناسی پارانشیم لوزالمعده و در فراسنجه‌های بیوشیمیایی، سطح سرمی آمیلاز، لیپاز و گلوکز در گروه‌های آزمایشی و گروه ایجاد نکرده است (P>0.05)؛ اما درمقایسه با گروه شاهد، سطح سرمی تام LDH در گروه‌های دوم و سوم به‌طور معنادار افزایش یافته بود (P<0.05). این یافته‌ها نشان داد که افزودن عصاره‌ی جینسنگ به‌عنوان محرک احتمالی رشد به جیره‌ی غذایی می‌تواند بدون اعمال آثار منفی بر یک‌پارچگی ساختار بافتی لوزالمعده در قزل‌آلای رنگین‌کمان مد نظر قرار گیرد.