زمینه و هدف : ایران مانند بسیاری از کشورهای دنیا با چالش مدیریت ناصحیح منابع آب و نیز انبوه پسماند کشاورزی مواجه است. از جهت دیگر باتوجه به الگوی کشت رایج در ایران میزان استفاده از آب، سموم وآفت کش ها قابل ملاحظه می باشد؛از این رو استفاده از پسماند های کشاورزی جهت حذف و پالایش محیط آبی از آلاینده ها و نیز افزایش بهره وری آب راهکاری مناسب در جهت حفظ محیط زیست می باشد. به همین سبب هدف اصلی پژوهش حاضر جداسازی زیستی آب از آلاینده تری نیتروفنول (TNP ) تولید شده به وسیله سموم،آفت کش ها ونیز پساب ورودی به زمین های کشاورزی به وسیله ی جاذب تفاله ی چای می باشد.
مواد و روش ها: بررسی حاصل يک مطالعه تجربي است که در مقياس آزمايشگاهي انجام گرفته است. دراین پژوهش، به منظور رسیدن به بالاترین ظرفیت 0.1 گرم از جاذب، تاثیر پارامترهایی نظیر pH اولیه(3، 4، 5، 6)، زمان تماس بر حسب دقیقه (15 ،30، 60، 90، 120)، میزان غلظت اولیه برحسب ppm(40،30،20،10) در شرایط بهینه مورد سنجش قرار گرفت.
یافته ها: نتایج نشان داد نمودارجذب تفاله ی چای اکیدا صعودی است.این نمودار پس از رسیدن سنتز جذب به نقطه اپتیمم جاذب، معادل1.731 گرم جاذب تفاله ی چای در 40 ppm محلول TNP و pH 3 پس از ز 120 دقیقه تماس ثابت شده و توقف فرآیند جذب را نشان میدهد .
بحث ونتیجه گیری: مقایسه و بررسی نتایج حاصل حاکی از تناسب میزان جذب با سینتیک جذب سطحی فرندلیچ می باشد. از مقایسه ی پارامترهای جذب، می توان نتیجه گرفت ؛ بنابر قانون بیرلامبرت کارایی جاذب زیستی تهیه شده از پسماند لیگنوسلولزی تفاله ی چای دارای پتانسیل مناسب جهت حذف آلاینده TNP از آب می باشد.