شنگ یکی از وسیع ترین توزیع ها را در بین 13 گونه سمور داشته و محدوده آن تقریبا در سراسر اروپا و آسیا گسترش دارد. این گونه شب فعال بوده و ماهی بیشترین طعمه در رژیم غذایی آن می باشد. این گونه به دلیل کاهش مداوم جمعیت به عنوان "در شرف تهدید (NT)" طبقه بندی شده است. عوامل متعددی از قبیل از دست دادن زیستگاه، تجزیه و تکه تکه شدن زیستگاه، جنگل زدایی مداوم، آلودگی ها، تغییرات هیدرولوژیکی مانند سدسازی، ساخت پروژه های برق آبی، تلفات جاده ای، تعارضات با ماهیگیران و پرورش دهندگان ماهی، تجارت و شکار غیرقانونی/کشتار غیرقانونی حیات این گونه را تهدید می کنند. گرفتار شدن در تورها و تله های به کار گذاشته شده برای صید سایر آبزیان به ویژه ماهی ها و سخت پوستان، از دیگر عوامل مرگ و میر این گونه است. در ایران نیز، شنگ در اکثر رودخانه ها و سیستم های تالابی ایران ازجمله در استان های شمالی کشور، استان های شمال غرب و غرب زندگی می کند، هرچند ظاهرا دارای تراکم بالایی نیست. علیرغم نقش مهم آن در عملکرد اکوسیستم، تهدیدهای زیادی برای این گونه در ایران نیز وجود دارد. شکار غیرقانونی برای اهداف خز یا تاکسیدرمی و وجود تعارضات با ماهیگیران و پرورش دهندگان ماهی از آن جمله می باشند. اقداماتی از قبیل افزایش حفاظت از زیستگاه، افزایش آگاهی مردم محلی در مورد حفاظت از سمورها، تشویق انجام پروژه های تحقیق و توسعه می تواند نقش موثر در حمایت و حفاظت از این گونه ایفا کند. به علت اطلاعات محدود در مورد وضعیت و توزیع این گونه در آسیا، لزوم انجام تحقیقات بیشتر در قسمت های شرقی دامنه این گونه بیشتر از سایر گستره های توزیع آن احساس می شود.