از آنجايي که تعاوني‌ها در جهت کمک به کشاورزان به منظور بهبود وضعيت توليدي، درآمدي و رفاه آنان به وجود آمده‌اند، در اين مطالعه به نقش عضويت کشاورزان در تعاوني‌ها در پذيرش و گسترش کشت زعفران توجه شده است. آمار و اطلاعات لازم توسط پرسشنامه که روايي و پايايي آن بررسي شده است، از 190 کشاورز فعال در روستاهاي واقع در بخش شرقي شهرستان رابر در سال 1398 جمع‌آوري شده است. در قالب الگوي لاجيت به تعيين رابطه بين اين متغيرها و متغير کيفي پذيرش کشت زعفران پرداخته شد. نتايج حاصل از برآورد مدل لاجيت نشان داد که متغيرهاي سازگاري با شرايط اقليمي منطقه، نوع مالکيت زمين و نیاز کمتر به عوامل تولید به ترتيب بيشترين اثر نهايي مثبت و عضويت در تعاوني کشاورزي کمترين اثر نهايي مثبت و تعداد قطعات زمين و سن کشاورز اثر نهايي منفي بر پذيرش کشت زعفران در منطقه داشته است. با توجه به نقش مثبت اما کوچک تعاوني‌ها در پذيرش کشت زعفران و کمک به بهبود وضعيت کشاورزان پيشنهاد مي‌شود تعاوني‌ها صرفاً وظيفه ارائه خدمات نداشته باشند، بلکه در راستاي فلسفه تشکيل تعاوني‌ها و وظايف تعريف شده در اساسنامه مربوطه گام بردارند تا ضمن تشويق کشاورزان به پيوستن به تعاوني‌ها سبب شوند کشاورزان ريسک پذيرش کشت جديد را با اعتماد بيشتري بپذيرند.