در طول خشکسالی ، عملکرد گیاهان در چند سطح (به عنوان مثال ، بافت ، سلول و مولکولی) با تغییر وضعیت آب قابل تنظیم است ، که تحت عنوان مقاومت به خشکی شناخته می‌شود. مکانیسمهای مختلف بیولوژیکی ، شیمیایی و فیزیکی در مقاومت به خشکی گیاهان یافت شده است که در این میان تاثیر یافته‌های فیزیکی (به ویژه مکانیک) اهمیت قابل توجهی را به خود جلب کرده است. مکانیک یکی از عوامل اساسی است که با تغییر شرایط خارجی، خودسازگاری‌ و واکنش‌ها را از بافت به سطوح مولکولی گیاه کنترل می‌کند. عملکرد عوامل مکانیکی بر عملکرد گیاهان در چند سطح تحت تنش خشکی، از جمله انتقال آب و خرابی هیدرولیکی و ترمیم آن بررسی می‌شود. یکی از دلایل اصلی از دست دادن بهره وری و تلفات گیاهان در طی خشکسالی ، خرابی هیدرولیک است. تنش خشکی باعث ایجاد آمبولی گازی به دام افتاده در سیستم انتقال آب می‌شود که توانایی گیاهان در تأمین آب برگها را برای تبادل گاز فتوسنتز کاهش می‌دهد و در نهایت می‌تواند منجر به خشک شدن و مرگ و میر شود.