التيام زخم به عنوان يکي از اصلي‌ترين مباحث جراحي، همواره ذهن محققان را به خود معطوف داشته است. يکي از روش‌هاي مختلفي که در راستاي اثر گذاري بر سرعت التيام و کيفيت بافت التيامي نهايي مي‌توان از آن بهره برد، استفاده از مواد بيولوژيک، چه با منشاء گياهي و چه با منشاء حيواني، مي‌باشد.
تحقيقات اخير در مورد استفاده از عصاره گياه زرد چوبه ، حاکي از وجود آثار دارويي مفيد آن در روند التيام زخم و درمان بيماري‌هاي پوست مي‌باشد.
در اين مطالعه که بر روي 36 سر موش صحرايي نژاد ويستار با ميانگين وزني 10±240 گرم و از جنس نر انجام گرفت، ابتدا اقدام به ايجاد زخم‌هاي دايره‌وار استانداردي به قطر 7 ميلي‌متر روي پوست پهلوهاي راست و چپ حيوان مورد مطالعه شد و سپس هر 12 موش به طور تصادفي در يک گروه مطالعاتي قرار داده شدند؛ بدين ترتيب که يک گروه به عنوان شاهد، يک گروه به عنوان کنترل و گروه سوم به عنوان گروه‌ درماني تلقي گشتند؛ جهت بررسي اثر عصاره زرد چوبه بر روند التيام زخم در گروه‌ درماني، از پماد حاوي 3 درصد عصاره مزبور و در گروه کنترل از پماد فاقد عصاره (دارونما) استفاده گرديد و اين شيوه درماني تا پايان هفته سوم پس از ايجاد زخم ادامه يافت. در طول اجراي طرح، در پايان روزهاي سوم، هفتم، چهاردهم و بيست و يکم از زخم‌هاي گروه‌هاي مختلف، به منظور بررسي‌هاي هيستوپاتولوژيک، توسط پانچ مخصوص بيوپسي، نمونه‌اي اخذ گرديد.
لازم به ذکر است جهت جلوگيري از ايجاد اختلال در نتايج حاصل، هر حيوان که مورد نمونه برداري قرار مي‌گرفت از دور مطالعه خارج مي‌گشت. بر اساس نتايج بدست آمده از اين مطالعه، در مجموع پماد 3 درصد از لحاظ تاثيرگذاري نسبت به گروه شاهد و کنترل بسيار بهتر و اختلاف نتايج بدست آمده چشمگير بود.