هدف اصلی پژوهش حاضر مطالعه تأثیر چرخه عمر شرکت و اندازه حسابرس بر ریسک سقوط قیمت سهام می باشد جامعه آماری پژوهش شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه مورد مطالعه، شامل 143 شرکت پذیرفته شده طی سال¬های 1391 تا 1395 است. روش پژوهش توصیفی-پیمایشی و از نظر ارتباط بین متغیرها ترکیبی از علی-همبستگی است و از نظر هدف کاربردی است. برای پردازش و آزمون فرضیه¬ها از داده‌های تابلویی و مدل اثرات ثابت استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که دوره افول بر ریسک سقوط قیمت سهام تأثیر مثبت و معنادار دارد، دوره رشد بر ریسک سقوط قیمت سهام تأثیر مثبت و معنادار دارد، دوره بلوغ بر ریسک سقوط قیمت سهام تأثیر منفی و معنادار دارد و اندازه حسابرس بر ریسک سقوط قیمت سهام منفی و تأثیر معنادار دارد. لذا با توجه به اهمیت استراتژی‌های مختلف در مراحل مختلف چرخه عمر شرکت‌ها، لازم است که مدیران برای وصول نتیجه بهتر، برنامه‌ریزی‌های متناسب با مرحله‌ای از چرخه عمر که در آن قرار دارند را به اجرا در آورند. به مدیران پیشنهاد می‌شود، که از معدود فرصت‌های رشد که در دوره افول به جود می‌آید نهایت استفاده را نمایند، زیرا این فرصت‌ها باعث بهبود شاخص‌های نقدینگی و سودآوری خواهد شد و در آخر منجر به کاهش اتکا به سیاست‌ها و منابع تأمین مالی خارج از شرکت خواهد گردید.