هدف این پژوهش مدل‌بندی و تعیین اولویت معیارهای موثر اصول راهبری شرکتی بر پیش‌بینی ورشکستگی مطابق با پژوهش سیام‌پای (2015) در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. اطلاعات مورد نیاز برای این پژوهش از صورت‌های مالی 81 شرکت در دوره‌ی زمانی 1396-1392 گردآوری شده است. در این پژوهش از دوگانگی وظایف مدیرعامل، سهام‌داران نهادی فعال و سهام‌داران نهادی غیرفعال، تعداد اعضای هیأت‌مدیره و تمرکز مالکیت به‌عنوان معیارهای اصول راهبری شرکتی و هم‌چنین از مدل آلتمن برای معیار ریسک ورشکستگی استفاده شده است. برای آزمون فرضیه‌ها از رگرسیون چندمتغیره با داده‌های تابلویی استفاده شده است. یافته‌های حاصل از آزمون فرضیه‌های پژوهش بیان‌گر این است که بین دوگانگی وظایف مدیرعامل، سهام‌داران نهادی فعال، سهام‌داران نهادی غیرفعال، تعداد اعضای هیأت‌مدیره و تمرکز مالکیت به ترتیب ارتباط مستقیم و معنی‌دار، معکوس و معنی‌دار، مستقیم و معنی‌دار، معکوس و معنی‌دار، معکوس و غیرمعنی‌دار با ریسک ورشکستگی وجود دارد. هم‌چنین سهام‌داران نهادی فعال، دوگانگی وظایف مدیرعامل، سهام‌داران نهادی غیرفعال، تعداد اعضای هیأت‌مدیره و اندازه‌ی شرکت به ترتیب دارای بیشترین تأثیر بر پیش‌بینی ورشکستگی است.