یکی از موضوعات قابل توجه در زمینه معماری در قرن بیستم، پیشرفت مدرنیسم و واکنش های متنوع به این مقوله و مبحث معماری مدرن است. عموما واژه مدرن در مورد موضوعاتی به کار می رود که از ویژگی هایی متناسب با زمانه خود برخوردار هستند. اما در دهه 20 میلادی یا در محافل آوانگارد، عبارت مدرن به رویکردی خاص اشاره دارد که گروهی از معماران به منظور کنار گذاشتن رویکردهای قبلی و ایجاد راهکاری کاملا جدید، متفاوت و متناسب با زمان خود، اتخاذ می کنند. وقوع جنگ جهانی اول، معماران پیرو سبک مدرنیسم را کاملا متقاعد کرد که سبک ها و روش های قدیمی رایج در اروپا با شکست مواجه خواهند شد. این معماران استفاده از تزئینات را به عنوان موضوعی بیهوده و منسوخ رها کرده و به دنبال نوعی زیبایی جدید و مدرن بودند که برای پاسخگویی به نیازها و همچنین با توجه به قابلیت های مواد و مصالح مدرن و رویکردهای سازه ای جدید مانند بتن مسلح و قاب های فولادی، شکل گرفته اند.