از آنجایی که الگوریتم های فرا ابتکاری دارای راهکارهای برون رفت از بهینه محلی می باشند، در سال های اخیر، روش های فراوانی بر اساس این الگوریتم ها برای بهینه سازی مسائل مختلف از جمله مسئله تخصیص پهلوگاه های اسکله و ... ارائه شده است. هر چند این روش ها تضمینی بر یافتن جواب بهینه سراسری ندارند ولی برای یافتن تقریب نسبتا خوبی از جواب بهینه تلاش می کنند. این مقاله در نظر دارد به مقایسه نتایج حل یک مسئله تخصیص پهلوگاه با استفاده از الگوریتم شبیه سازی تبرید و روش حل سیپلکس بپردازد. در انتها به مقایسه کارایی این دو روش در یافتن بهترین جواب ممکن با حل یک مثال عددی پرداخته ایم. نتایج محاسباتی این مقاله حاکی از آن است که گرچه روش سیپلکس در مدت زمان کمتری به جواب بهینه می رسد ولی راندمان و برنامه ریزی خطوط کشتیرانی و تصمیمات اپراتورهای پایانه های کانتینری با استفاده از هر دو روش می تواند بهبود یابد.