زندگی بشر به وجود گیاهان وابسته است. و علاوه بر آن به شکل غیرمستقیم سلامتی و تندرستی او به تولید و پرورش گیاهان سالم بستگی دارد. از طرفی گیاهان سبز منبع اصلی تأمین‌کننده غذا برای حیوانات نیز محسوب می‌شوند و در تولید فرآورده‌های دارویی و سالم‌سازی محیط نقش مهمی دارند. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که در سال 2050 جمعیت کره زمین به حدود 11 میلیارد و 30 میلیون نفر خواهد رسید. با افزايش روزافزون جمعيت جهان و محدوديت انرژي در آينده، دسترسي به انرژي به مقدار كافي از بسياري جهات مشكلتر خواهد بود. با افزايش جمعيت جهان، ضمن نياز به افزايش غذاي كافي و با كيفيت
مطلوب براي ايجاد امنيت غذايي در سطح جهاني، لازم است همزمان توجه كافي به حفظ تنوع زيستي و
محيط زيست گردد. بنا بر اعلام سازمان جهانی بهداشت، یکی از مهمترین شاخص‌های رفاه و سلامت جوامع انسانی، بهره‌مندی از غذای کافی و سالم است. یکی از راه حل‌هایی که جهت حل این مشکل ارائه می‌گردد کشاورزی ارگانیک می‌باشد که یک سیستم تولیدی بوده که موجب پایداری سلامت خاک، اکوسیستم و انسان می‌شود. مطالعه حاضر با استفاده از قواعد مطالعات مروری، برای این مطالعه اسناد مرتبط، از پایگاه‌های اطلاعاتی همچون SID ،Science Direct ، Google Scholar و Google جمع‌آوری شدند و اطلاعات مورد نیاز از آن‌ها استخراج شد. نتایج مطالعات نشان دادند که درکشاورزی‌ ارگانیک‌ چون‌ مطابق ‌اکوسیستم ‌رفتار ‌ می‌شود. ‌اثر ‌مخربی ‌برای ‌محیط‌زیست ‌ندارد؛‌ چرا که‌کمترین‌‌ عملیات ‌تهیه‌ زمین (کمترین‌شخم) صورت‌ ‌ می‌گیرد.کشاورزی ‌ارگانیک ‌هم ‌نگهبان تنوع‌زیستی ‌است ‌و ‌هم‌ استفاده کننده ‌‌از‌ تنوع‌زستی؛‌ مثلاً ‌استفاده ‌از ‌بذور ‌بو‌‌می که ‌مقاومت ‌بیشتری ‌نسبت ‌به ‌آفات ‌و امراض ‌دارند. ‌بنابراین کشاورزی ‌پایدار ‌یک‌ راهبرد‌ مدیریتی ‌است‌که ‌باعث ‌به‌حداقل‌ رساندن ‌تأثیرات ‌منفی ‌بر محیط ‌زیست ‌و‌‌ فراهم‌ نمودن‌ تولید ‌و ‌سودمندی ‌مزرعه‌ در ‌هر ‌زمان ‌و‌ مطابق ‌با‌ شرایط‌ اجتماعی‌ ‌ می‌شود.‌ کشاورزی ‌ارگانیک‌ به‌عنوان‌ مظهری ‌از‌کشاورزی‌ پایدار ‌‌در طول‌ دو‌ دهه‌‌ اخیر ‌به ‌طور ‌فزاینده‌ایی ‌مورد ‌توجه ‌قرارگرفته ‌است.