در این تحقیق 120 قطعه جوجه گوشتی از سویه تجاری راس 308 به طور تصادفی انتخاب گردید جوجه‌ها به 12 واحد آزمایشی شامل 3 تیمار و 4 تکرار و هر تكرار 10 قطعه تقسیم شدند. پس از وزن‌کشی اولیه در داخل قفس مربوط به خود جای گرفتند. كلیه مراحل این پژوهش در یکی از مرغداری های شهر همدان انجام شدترکیب تیمارهای آزمایشی به شرح زیر میباشد: 1) جيره پايه (بر پايه ذرت و سويا ) 2) جيره پايه + آنتي‌بيوتيك آويلامايسين (سطح مصرف صد و پنجاه گرم در تن) 3) جيره پايه + مخلوط گياهان دارويي (آويشن 50 %، گزنه 25 % و يونجه 25 %)‌ (سطح مصرف دويست و پنجاه گرم در تن) متغير‌هاي مورد بررسي در طرح: شامل افزایش وزن بدن ،خوراک مصرفی وضریب تبدیل غذایی بودمحاسبه ضريب تبديل در هر مقطع پرورش، از تقسيم مصرف خوراک بر افزايش وزن در همان مقطع به دست آمد. نتایج نشان دادند که در دوره 1 تا 21 روزگي تيمار تغذيه شده با آنتي‌بيوتيك نسبت به ساير تيمارهاي آزمايشي افزايش وزن معني‌داري را از خود نشان داد و كمترين افزايش وزن مربوط به تيمار حاوي گياه داروي و تيمار شاهد بوده است (05/0P<) در طول دوره 22تا 42 روزگي ميانگين افزايش وزن بين تيمارهاي آزمايشي اثر معني‌داري نشان نداد بطور كلي در طي دوره پرورش 1تا 42روزگي تيمار مصرف كننده آنتي‌بيوتيك نسبت به تيمار شاهد افزايش وزن معني‌داري را نشان داده است.واثر تيمارهاي آزمايشي بر ميانگين خوراك مصرفي طول دوره 21-42 روزگي اختلاف معني‌دار نبود.در سه هفته ابتدايي دوره پرورش ضريب تبديل خوراك تيمار تغذيه شده با آنتي‌بيوتيك نسبت به ساير گروه‌هاي آزمايشي اختلاف معني‌داري را نشان داد (05/0P<). اثر تيمارهاي آزمايشي بر ميانگين ضريب تبديل خوراك در سه هفته پاياني دوره پرورش، اختلاف معني‌داري را نشان نمي‌دهد. ولي از نظر عددي پايين‌ترين مقدار ضريب تبديل خوراك مربوط به گروه تغذيه شده با گياهان دارويي و بالاترين آن مربوط به گروه شاهد مي‌باشد. اثر تيمارهاي آزمايشي بر ميانگين ضريب تبديل خوراک در کل دوره پرورش (1تا 42)، اختلاف معني‌داري را نشان نمي‌دهد(05/0P<).