خاقانی شاعر قرن ششم فارسی و از بزرگترین شاعران قصیده گوی فارسی است که دارای نیروی خلق و ابداع است و ترکیبات تازه و بدیع ساخته و موضوعاتی در شعر آورده که پیش از او در شعر نیامده است. خاقانی از کودکی تحت تکفل عموی خود بود که طبیب حاذقی بود لذا بسیاری از مضامین مرتبط با علم پزشکی و گیاهان دارویی در اشعار او دیده می شود. خاقانی را شاعر صبح نامیده اند، زیرا مظاهر طبیعت به صبح و دمیدم آفتاب بیش از همه دلبستگی دارد و کمتر از قصیده یا غزلی است که با وصف صبح آغاز نشده باشد. در این پژوهش کوشش می شود تا به بررسی شعر این شاعر در حوزه گیاهان دارویی بپردازیم. گیاهان دارویی جزء لاینفک شعر خاقانی است. در مجموع در قدیم شاعران تلاش می کردند تا همه علوم زمانه از جمله طب سنتی و گیاهی را فرابگیرند تا شایسته و درخور لقب حکیم گردند. حکیم خاقانی هم از این امر مستثنی نیست.