در اين آزمايش 27 هيبريد خارجي آفتابگردان همراه با هيبريد ايراني آذرگل مجموعاً 28 ژنوتيپ طي سال 1388 در يك طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار مورد مقايسه قرار گرفتند. مراحل نمو براساس تعداد روز از كاشت براي هر ژنوتيپ يادداشت گرديد. ارتفاع بوته، قطر طبق، وزن هزاردانه، عملكرد كرت و درصد روغن براي هر رقم در هر تكرار اندازه‌گيري شد. اثر ژنوتيپ بر تمامي صفات اندازه‌گيري شده معني‌دار گرديد. ارقام LG 52.12و Munsanبه ترتيب زودرس‌ترين و ديررس‌ترين هيبريدها بودندSHF81-9. و LG 52.12 به ترتيب بيشترين و كمترين ارتفاع بوته را داشتند. Es-Kara و Sokac بترتیب بیشترین و کمترین قطر طبق را دارا بودند. هیبریدهای LG 54.50 و Munsan ریزترین و درشت ترین دانه ها را تولید نمودند. هیبرید هایEGH631 و Armada به ترتیب با متوسط عملکرد دانه 5014 و 3269 کیلوگرم در هکتار بیشترین و کمترین عملکرد دانه را داشتند. هیبرید EGH631 با شش هیبرید دیگر و هیبرید Armada با چهار هیبرید دیگر از لحاظ عملکرد دانه اختلاف معنی داری نداشتند. EGH631 وLG56.35 بیشترین وکمترین درصد روغن دانه را داشتند.