سرمایه گذاران در بورس اوراق بهادار، کسب منافع از محل سود تقسیمی شرکتها و افزایش قیمت سهام را هدف قرار داده، به امید افزایش بازدهی و ثروت به سفت هبازی می پردازند. در این راستا، اتخاذ سیاست های سود تقسیمی مناسب، از جمله مسایلی است که میتواند بر علایق و انگیزه های سرمایه گذاران و هدایت منابع بازار موثر باشد. یکی از مسایلی که در این زمینه مطرح و مورد بررسی محققان قرار گرفته است، مساله نمایندگی مرتبط با انگیزه های توزیع سود از دید صاحبان منافع است. هزینه نمایندگی ناشی از تضاد بالقوه ای است که میان منافع مدیران و سهامداران وجود دارد. از اینرو، زمانی که مدیران مالک، بخشی از سهام خود را به سرمایه گذارانی که در مدیریت نقشی ندارند، می فروشند، هزینه نمایندگی افزایش مییابد. بدین منظور محافظه کاری برای استفاده کنندگان صورتهای مالی از طریق محدود کردن پرداخت مدیران فرصت طلب به خود و اشخاص دیگر، کاهش مشکلات نمایندگی در رابطه با تصمیمات سرمایه گذاری مدیران، افزایش بدهی و کارایی مفاد قراردادها، تسهیل نظارت برقراردادها و کاهش هزینه های دعاوی قضایی مفید است. با توجه به محدودیت های اعمال شده جهت انتخاب نمونه، در نهایت 140 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1390-1395 به روش داده های ترکیبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج فرضیات نشان داد که بین گزارشگری محافظه کارانه به سهامداران و تقسیم سود نقدی رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین بینهزینه نمایندگی و تقسیم سود نقدی رابطه معناداری وجود ندارد.