جامعه ايران به دليل اختلاف قومي و فرهنگي نيازمند زمينه هاي آموزشي بسياري است تا بتواند از ارتباطات فرهنگي خوب و سالم برخوردار باشد و نوعي تعامل اجتماعي همراه با آرامش و آسايش اجتماعي را فراهم آورد. عدم مدارا و تحمل فرهنگي نسبت به قومیت های مختلف میتواند زمینه های شکل گيري تضاد، تفرقه و تبعيض را فراهم آورد که در این صورت هم جامعه اکثريت و هم اقلیت های قومي و ديني تحت تاثیر آثار منفي آن قرار ميگيرند. در اين راستا آموزش، خصوصاً در دوره دبستان که دوره شکل گيري ذهنیت ها و انگاره های اخلاقي و فرهنگي است، اهميت بسيار زيادي دارد. اين نوع اموزه های بین فرهنگی میتواند افراد جامعه را نسبت به تفاوتهاي فرهنگي هوشيار و آگاه سازد و فرهنگ مدارا و مسامحه را براي آنها دروني کند. آموزشي که براساس عدالت و احترام متقابل شکل گرفته باشد، پويايي و انعطاف فرهنگي را نيز سبب خواهد شد.