امروزه عملکرد سازمانها را نمی توان صرفاً بر اساس معیارهای مالی مورد ارزیابی و قضاوت قرارداد، زیرا پژوهش ها نشان داده ارزش بازاری شرکت ها و موسسات مالی را عمدتاً دارایی های غیرمالی که به آنها داراییهای نامشهود یا سرمایه های فکری اطلاق میشود، تعیین می کند.
سرمایه ی فکری را اغلب تحت عنوان دارایی های نامشهودی توصیف می کنند که می توان به عنوان منبعی برای مزیّت رقابتی پایدار به کار گرفت. اجزای سرمایه ی فکری دارای اثرات متقابلی هستند که ایجاد ارزش می کنند. نقش و سهم سرمایه ی فکری در پیشرفت مدیریتی، فنّی و اجتماعی اقتصاد موضوع تحقیقات جدید قرار گرفته است، به گونه ای که دانش سازمانی، عامل اصلی مزیّت رقابتی و خلق ارزش شناخته شده است. بنابراین، دستیابی به مزیّت رقابتی و بقای سازمان در گرو توانایی آن در خلق، ذخیره، توزیع و کاربرد داراییهای دانشی است. اندازه گیری سرمایه فکری براساس رویکردی راهبردی از داراییهای نامشهود استوار است. اثر این داراییها بر مبنای میزان خلق ارزش و منافعی که برای سازمان در پی دارد.
در این مقاله ضمن تعریف مفاهیم و اصطلاحات سرمایه فکری، اهمیت اندازه گیری، روشها و مدلهایی برای اندازه گیری داراییهای نامشهود و سرمایه فکری آورده شده است تا واحدهای تجاری این داراییهای با ارزش را در صورتهای مالی گزارش کرده و سرمایه های فکری خود را مشهود کنند.