تركيبات سيانيدي و فنلي به عنوان مواد سمي در فاضلاب خروجي از صنايع مختلفي از جمله پالايشگاه هاي نفت، پتروشيمي ،كارخانجات ساخت حشره كش ها، صنايع آبكاري فلزات و صنايع توليد فولاد وجود دارند. از آنجاييكه تركيبات فنلي و سيانيدي به عنوان تركيبات خطرناك سمي مي توانند باعث ايجاد مخاطرات زيست محيطي و بهداشتي گردند، بايد قبل از تخليه به محيط زيست بر اساس نوع منبع پذيرنده در محدوده هاي مجاز مربوطه تصفيه و به محيط تخليه گردند. اين تحقيق با هدف امكان سنجي استفاده از فرآيند ترسيب شيميايي و ازن زني در حذف و كاهش ميزان تركيبات سيانيدي و فنلي از فاضلاب صنعتي و مقایسه نتایج حاصل انجام گرفت. اين تحقيق به صورت مطالعات توصيفي - آزمایشگاهی در يك سيستم پايلوت آزمايشگاهي و با استفاده از مولد ازن، راكتور واكنش و دستگاه جار تست و با استفاده از مواد منعقد كننده پلي آلومينيوم كلرايد و كلرو فريك و همچنين پلي الكتروليت کاتیونی به عنوان كمك منعقد كننده انجام گرفت.
نتایج نشان داد که استفاده از پلی آلومینیوم کلراید با غلظت 200 میلی گرم در لیتر دارای راندومان 98% و کلروفریک با غلظت 200 میلی گرم در لیتر دارای راندومان 96% در حذف سیانید از نمونه مورد مطالعه بود. ضمن اینکه تزریق پلی آلومینیوم کلراید با غلظت 200 میلی گرم در لیتر باعث حذف کدورت به میزان 99% گردید. گزینه برتر در روش ازناسیون با تزریق gr o2/hr15 دارای راندومان حذف 4/98% در حذف سیانید و 8/98 % در حذف فنل از نمونه بود. گزینه برتر روش ازن زنی دارای راندومان حذف سیانید بالاتری از روش استفاده از پلی آلومینیوم کلراید بود ولی هر دو روش دارای راندومان تقریباً یکسانی در حذف فنل می باشند.