یک مورچه در حال حرکت مقداری فرومون (در اندازه های مختلف) از خود بر زمین باقی می گذارد و بدین ترتیبمسیر را به وسیله بوی این ماده مشخص می سازد. هنگامی که یک مورچه به طور تصادفی وتنها حرکت می کند بامواجه شدن با مسیری که دارای اثر فرومون بیشتری است به احتمال زیاد مسیر فوق را انتخاب می کند و با فرومونیکه از خود بر جا می گذارد آن را در مسیر مذکور تقویت می نماید. تک تک مورچه ها حرکاتی ساده و بعضا بدون نظمخاص انجام می دهند. اما در مجموع از برآیند حرکات آنها نظمی خاص وگاها بسیار پیچیده می آید