یکی از مهمترین پارامترهای ایجاد شرایط وقوع روانگرایی وجود آبهای زیرزمینی و اشباع خاک است. اما ضخامت لایه روانگرا مهمتر از دو عامل فوق بوده به طوری که اگر تمام تودهی خاک قابلیت دفع سریع فشار آب منفذی را داشته باشد دیگر خبری از روانگرایی نیست. بنابراین میزان خاک با پتانسیل روانگرایی؛ که غالبا شامل ماسه و ماسههای سیلتی میشود؛ کمیتی مهم و مورد بحث است.. اما سوال اینجاست که با توجه به ساخت روز افزون سازهها در اینگونه مناطق خصوصا در نوار کناری خزر، چگونه می توان به تخمین مناسبی از خسارات دست یافت و این که حد و مرز روانگرایی چیست و چه تمهیداتی برای کاهش خسارات لازم است؟ مدل سازی های محدودی در رابطه با پدیدهی روانگرایی صورت گرفته است اما در همین موارد کم نیز غالبا به هنگام مدل سازی کاهش ظرفیت برشی تودهی خاک پس از فرا رسیدن لحظهی روانگرایی مورد اغماض قرار می گیرد. همچنین در حلهای عددی موجود مدل سازیها غالبا به صورت معادل خطی انجام شده است. در این تحقیق با مدل کردن یک تودهی خاک ۳ لایه به صورت غیر خطی در دو حالت کاهش مقاومت برشی خاک پس از روانگرایی و عدم کاهش مقاومت برشی خاک، تاثیر افزایش لایهی غیر روانگرا و لایهی روانگرای زیرین بر نشست های زیر پی صلب بررسی شده است. نرم افزار مورد استفاده برای مدل سازی Itasca 7.0.411 flacو مدلهای رفتاری مورد استفاده مدل رفتاری موهر-کولمب و مدل فین-برن می باشد. در این مقاله نشست- های حاصل از روانگرایی در شرایط اشباع شدگی خاکهای زیر فونداسیون مورد بررسی قرار می گیرد. درجه اشباع نیز در سطوحبالای سطح آب زیر زمینی به صورت تدریجی کاهش یافته که این امر )نسبت به تغییر حالت ناگهانی از خاک اشباع به خشک( تشابه بیشتری با واقعیت دارد