برای دستیابی به یک مقاومت خاص در بتن، بیشمار طرح اختلاط میتوان ارائه کرد. اما اثرات زیست محیطی این طرحهای اختلاط میتواند بسیار متفاومت باشد. بنابراین بررسی طرحهای مختلف و انتخاب طرح بهینه تر میتواند بر کاهش اثرات زیست محیطی ناشی از بتن اثرگذار باشد. در مطالعه ی حاضر ابتدا با استفاده از روش ملی طرح مخلوط بتن و به کمک فرمولهسازی آن، جرم اجزای بتن با مقاومت مختلاف، در حالت استفاده از سیمان ۳۲۵ سیمان ۵۲۵ استفاده از میکروسیلیس و فوق روانکننده پی بینی میشود، سپس با اساتفاده از اطلاعات وزارت نیرو و ترکیب آن با روش TRACI آثار زیست محیطی بتن تعیین میشود. در این مطالعه آثار زیستمحیطی ناشی از تولید مصالح، درنظر شدهاست. روش ارائه شده در این مطالعه امکان مقایسه ی طرح های اختلاط متفاوت و انتخاب طرح برتر از لحاظ زیست محیطی را فراهم میسازد. نتایج نشان داد که استفادهی همزمان از سیمان پرمقاومت ۵۲۵ دودهی سیلیسای و فوق روان کننده با درصد مناسب، میتواند اثرات زیستمحیطی بتن را به حدود نصف کاهش دهد. بنابراین حرکت به سمت استفاده از سیمان های بارده ی بالای مقاومتی و مواد افزودنی معدنی، و استفاده از فوق روان کننده برای کاهش آب مورد نیاز برای روانی بتن و کاهش تخلخل و افزایش مقاومت آن، میتواند در دستیابی به اهداف توسعه ی پایدار بسیار موثر باشد.