با پیشرفت علم مهندسی عمران و شروع طراحی سازهها ی مقاوم در برابر زلزله و مقاوم سازی ساختمانهای موجود ایده های مختلفی توسط ی صاحبان عقیده در این مورد بیان شده تحقیقات بسیار وسیعی در کشورهایی نظیر ژاپن نیوزلند و ایالات متحده انجام شد نتایج این تحقیقات در قالب ایده ای جدید مقاوم سازی لرزه ای ساختمانها اعلام شد در این روش ها که از اوایل دهه ۱۹۶۰ پایه ریزی شد روش پیشنهاد شده استفاده از تغییر شکل پلاستیک فولادی برای ایجاد میرایی داخلی در ساختمان بود. این روش در سال ۱۹۶۶ توسط پوپوف ارائه شد که این میراگرها کارای سازه های فولادی را با کاهش اثر خرابی زلزله افزایش میدهند و در این تحقیق فیوزهای سازه ای SF: Structural Fuse به عنوان میراگرهای غیرفعال انرژی PED: PassiveEnergy Dissipation معرفی میشود تا با متمرکز شدن خرابی ها در عضوهای قابل تعویض میتوان خسارت های عضوهای سازه اصلی میشود و مانع از این هدف میشود که اعضای دیگر سازه دچار خرابی و رفتار غیر ارتجاعی شوند در نتیجه با ساخت قطعات به نام فیوزهای به این هدف میتوان دست یافت