شهرها به عنوان نماد تمدن بشری همیشه محلی برای آسایش و امنیت بشر به شمار می روند. با علم به اینکه شهرها مکانهای مناسبی برای تشکیل نهادهای اجتماعی و ارزشهای فرهنگی، اشاعه و تحکیم روابط اجتماعی و حفاظت ارزشهای انسانی و هویت ملی هستند نمی توان آنها را مجموعه ای از بناها دانست، بلکه آبادی است که روح اجتماع در آن دمیده شده است. مقوله هویت به طور عام، هویت شهری، هویت معماری به طور خاص از جمله مقولاتی است که به جهت نقشی که در شناخت افراد، اشیاء، اجتماع و مکان ها دارد، حائز اهمیت فراوان است. هویت شاخص برای سنجش رشد جامعه می باشد. به تعبیری دیگر جامعه در حال رشد بخشی از صفات هویتی اش تغییر کرده و ساختار جدیدی می یابد. که در این ساختار رابطه هویت معماری با هویت شهری مطرح می گردد. اگرچه هویت در مفهوم عام و کل آن قدمتی طولانی و هم پای تاریخ تمدن انسان دارد. هویت شهرها، فضایی برای رشد و توسعه انسان می باشد، ایجاد هویت در شهرها از طریق نهادهای طبیعی و انسانی یکی از مباحث مهم در بررسی رابطه هویت شهری با هویت معماری می باشد و همچنین یکی از مباحث مهم در برنامه ریزی و یکی از ضروریات توسعه پایدار در شهرسازی مطرح می گردد. در شناخت هویت شهری بایستی براساس مولفه های تشکیل دهنده هویت و رابطه آن با هویت معماری آن یعنی مولفه های طبیعی، مصنوع و انسانی توجه گردد. در این مقاله سعی شده است عوامل هویتی را شناسایی و رابطه هویت شهری با هویت معماری با روش توصیفی- تحلیلی و با مطالعه اسناد کتابخانهای بررسی گردد