به دنبال تغییرات آب و هوایی و بحران های زیست محیطی و در راستای توسعه پایدار شهر، تمام تکنیک های بالقوه برای کاهش اثرات آلاینده ها بر محیط زیست و نیز برنامه ریزی مصرف انرژی باید مورد بررسی و اجرا قرار گیرد. رشد هوشمند که در پیپراکنده رویی در شهر های آمریکایی در دهه 09 مطرح گردید به ارائه راهکار هایی برای کاهش و حتی از بین بردن اثرات منفی رشد افقی پرداخت. رشد هوشمند خود به عنوان زیر مجموعه ای از توسعه پایدار شناخته می شود و در راستای اهداف توسعه پایدار در زمینه زیست محیطی به موضوع انرژی و نحوه برنامه ریزی و طراحی برای افزایش بهره وری در مصرف انرژی و کاهشاثرات آلایندگی آن نیز توجه دارد. از این رو پژوهش حاضر به بررسی نقش رشد هوشمند در ارائه راهکار هایی در برنامه ریزی زمین و اثرات آن در کاهش مسافرت های درون شهری و مصرف انرژی و تولید گاز های گلخانه ای و آلاینده و توجه به موضوع ساخت و ساز سبز جهت حفاظت محیط زیست و کاهش اثرات آلاینده بر آن می پردازد. در این پژوهش از روش تحقیق توصیفیتحلیلی در بستری از مطالعات کتابخانه ای بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که بهره گیری از سیاست های رشد هوشمند در زمینه کاربری اراضی و چگونگی و مکان یابی ساخت و ساز ها بر اساس این برنامه ریزی می تواند تا حد مطلوبی کاهش دهنده اثرات مخرب آلاینده های ناشی از بخش مسکن و حمل و نقل باشد.