انفجار پدیده ای با ماهیت تصادفی است که علاوه بر ایجاد اثراتی همچون شوک ناگهانی، امواج فشاری و کششی در محیط ایجادنموده و سازه ها و موانع موجود در مسیر خود را تحت تاثیر قرار می دهد. سازه های در معرض بارهای انفجاری جهت جذبانرژی، وارد محدوده تغییر شکل های فرا ارتجایی می شوند. در نتیجه مصالح تشکیل دهنده سازه باید دارای رفتار فرا ارتجاعی و شکل پذیری مناسب باشند . بتن به عنوان یک ماده پر کاربرد در ساخت و ساز همواره مطرح بوده است؛ بنابراین بهبود خواص این ماده پر کاربرد در سازه هایی که در خطر احتمال انفجار وجود دارند مهم است. بتن ماده ای است ترد و شکننده که در کششضعیف بوده و بخصوص در سنین اولیه بسیار در معرض ترک خوردن است. برای اصلاح ضعف بتن یعنی خاصیت ترد شکنندگی در مقابل امواج ناشی از انفجار موج فشار و ضربه احتیاج به بتنی همگن داریم . این ضعف بتن در عمل با مسلح کردن بوسیله میله های فولادی یا آرماتور برطرف می شود، اما از آنجایی که آرماتورها منحصرا بخش کوچکی از مقطع را تشکیل می دهد، تصور اینکهمقطع بتن یک مقطع ایزوتروپ و همگن تشکیل دهد چندان صحیح نیست. یکی از روش هایی بهبود خصوصیات مکانیکی بتن مقاومت های خمشی، فشاری، کششی، مقاومت در برابر ذوب و یخ بندان و مخصوصا مقاومت فرسایشی آن استفاده از الیاف می باشد. بتن الیافی، به منظور ایجاد شرایط ایزوتروپی و نیز کاهش ضعف شکنندگی و تردی بتن از رشته های نازک و نسبتاً بلندیکه در تمام قسمت های بتن بطور همگن پراکنده می گردد، استفاده می شود. این الیاف که بیشتر شامل الیاف فولادی، پلی پروپیلن و گاه کربن نیز می شود، در ساخت انواع بتن های الیافی کاربرد فراوان دارد. در این مقاله به بیان خصوصیات و ویژگی های بتن های الیافی مختلف و مقایسه خصوصیات آن با بتن معمولی در برابر پدیده انفجار پرداخته می شود.