بررسی میزان آسیب ها و صدمات ناشی از سوانح در شهرها نشان داده است که درصد بالایی از صدمات به طور مستقیم و یا غیر مستقیم به وضعیت نامطلوب برنامه ریزی و طراحی شهری آن ها مربوط می شده است.وضعیت بد استقرار عناصر کالبدی و کاربری نامناسب زمین های شهری ، شبکه ی ارتباطی ناکارآمد شهر ، بافت شهری فشرده ، تراکم های شهری بالا ، وضعیت بد تاسیسات زیربنایی شهر ، کمبود و توزیع نامناسبفضاهای باز شهری و مواردی از این قبیل نقش اساسی در افزایش میزان آسیب های وارد آمده به شهرها در برابر سوانح داشته اند. با توجه به این که شهر پدیده ای فراتر از یک مجموعه ی ساختمانی است و پدیده ایانسانی ، اجتماعی ،فرهنگی ، اقتصادی و کالبدی است ، بنابراین ایمنی شهری در برابر سوانح باید به عنوان یک هدف عمده در راستای توسعه ی پایدار در فرآیند برنامه ریزی و طراحی شهری وارد گردد و ساختار شهر ، فرم شهر ، تراکم های شهری شبکه های ارتباطی شهر ، مکان گزینی ، عناصر شهر به گونه ای باشد که این هدف را تحقق بخشند ، مقاله ی حاضر به دنبال ایمن سازی شهر و چگونگی شهرسازی ایمن است. پس از تبیین و ضرورت مسائل و تعاریف مربوطه ، با توجه به تمهیدات شهرسازی به عنوان بهترین راهکار برای ایمنی شهر و حفاظت جان و مال مردم و کاهش خطرات ، آسیب پذیری ها و اثرات سوانح طبیعی بر شهرها و چگونگی مقاوم سازی شهرها بررسی می گردد. به دنبال آن با استناد به اسناد هدایتی ، مطالعه و بازبینی نتایج برنامهها و سیاست های به کار گرفته شده توسط دولت های دیگر کشورها ، سیاست های ایجاد ایمنی در برابر سوانح و نتایج حاصله از آن ارائه می گردد. اصلاح مدیریت شهری ، برنامه های مراکز دولتی ، هماهنگی و نظارت درون سازمانی به عنوان پشتیبان قانونی و ضمانت اجرای این سیاست ها و تاثیرگذاری در کارآیی بهینه برنامه کاهش خطر و شهرسازی ایمن است.