پیاده روی فعالیتی فیزیکی است که فواید زیادی از جمله جلوگیری از بروز بسیاری از بیماری های جسمانی و روانی را داراست. محققان در هر دو حوزه ی سلامت و برنامه ریزی شهری بر استفاده از ابزارهای اندازه گیری هدفمند برای کمک به فهم بهترارتباط بین ویژگی های فیزیکی محیط زیست و رفتارها و فعالیت های فیزیکی تاکید می نمایند. هدف از این تحقیق بیان اهمیت و اندازه گیری کمی و دقیق سه شاخص مکانی تاثیرگذار در پیاده روی به کمک تحلیل های مبتنی بر 1 GIS و 2RS می باشد که در تحقیقات پیشین در زمینه ی پیاده روی توجه چندانی به آنها نشده بود. شاخص های مذکور شامل وضعیت دید، وضعیت سایهو سبزینگی موجود در معابر می باشد. مدلسازی صورت گرفته برای سه مسیر با مبدا و مقصدی یکسان، در منطقه یک شهر تهران پیاده سازی گردید و مسیرهای مذکور از منظر سه شاخص با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج این تحقیق می تواند به برنامه ریزان شهری جهت بهبود وضعیت معابر از منظر پیاده روی کمک نماید