طبق مبحث دوازدهم مقررات ملی ساختمان ایمنی و حفاظت کار در حین اجرا ، هر اقدامی که مستلزم جدا کردن مصالح از ساختمان به منظور حذف، نوسازی، تعمیر، مرمت و بازسازی تمام یا قسمتی از بنا باشد، تخریب نامیده می شود. عملیات تخریبدر بسیاری از فعالیتهای عمرانی و ساختمانی به عنوان اولین و حساسترین بخش از عملیات اجرایی میباشد. متاسفانه طی سالهای اخیر آمار حوادث صنعت ساختمان در کشور نمایانگر آنست که تخریب های غیر اصولی، تبعات و آسیبهای جانی و مالیسنگینی را بهمراه داشته است. مساله قابل تأمل اینجاست که حوادث مذکور در تخریب ساختمانهای یک یا چند طبقه، بروزنمودهاند و در آیندهای نزدیک، عمر مفید ساختمانها با تعداد طبقات بیشتر و همچنین سازههای گوناگون همچون سیلوها، سدها، منابع بتنی، سولهها و ... رو به پایان بوده، که در صورت عدم آمادگی، چارهاندیشی و پیشبینی تمهیدات لازم در این زمینه، صنعت ساختمان با چالشی اساسی رو به رو خواهد شد. حوادث ناشی از تخریب دلیلی است بر اینکه ضعف ساختار تخریب در کشورمان بهموضوعی بحرانی تبدیل شده است. نادیده انگاشتن اصول اولیه تخریب، فقدان نیروی آموزش دیده در این عرصه، سهل انگاری عوامل اجرایی تخریب، ضعف آیین نامه های موجود و نداشتن پشتوانه اجرایی کافی جهت عملی کردن مفاد آیین نامه ها، همگیمصادیقی هستند برای حوادث روی داده در امر تخریب. مقاله پیش رو به بررسی جنبه های عمومی تخریب می پردازد و در سایهآن به ارزیابی مسائل ایمنی در امر تخریب پرداخته و در انتها آیین نامه های مربوط به تخریب ساختمان را مورد بررسی قرار میدهد.