انسان ها در دوره های مختلف تاریخی با ساخت فضاهایی در شهر ، به دنبال برآورده کردن نیاز فطری خودشان،که ایجاد و برقراری ارتباط فرهنگی و اجتماعی با دیگران در سطح اجتماع بوده ،هستند نظیر میدان نقش جهاناصفهان و یا فوروم های رومی ، که با ایجاد چنین فضاهایی که هم از نظر اجتماعی فعال بوده و هم امکان ارتباط مستقیم و رودرو را فراهم می کرد و هویت اجتماعی را انعکاس میداد ،این نیاز درونی و فطری که گرایش به محیط های اجتماعی فرهنگی و ارتباطات اجتماعی را داشت ، پاسخ دهند.اما باظهورعصر جدید صنعتی و بروز عناصر - شهرجدید دردوران معاصر که این تغییر شکل، هویت انسانی جدیدی را بروز داده و از طرفی استفاده از یکالگوی ثابت در مناطق مختلف برای ساخت فضاهای شهری ، که منجر به تغییرات در مدل شهرسازی و فضاهایعمومی شهری شده که همان بحران هویت است و در این شرایط شاهد آشفتگی کالبدی شهرهای معاصر،کاهشوحدت و یکپارچگی هویت اجتماعی فرهنگی ساکنانش باعث از بین رفتن روح فضاها ،سنت ها و کیفیت محیط - می شود.از طرفی دیگر هم با جایگزینی فضاهایی برای آمد و شد به از دست رفتن بسیاری از فضاهای شهری سنتی با عملکرد مهم اجتماعی فرهنگی منجر شده است. با توجه به این مسائل در این تحقیق سعی بر آن شده –است که با بررسی و مطالعات در خصوص عواملی که ارتباط مستقیم با هویت و چگونگی تاثیر هویت اجتماعی بر ایجاد و شکل دهی فضا شهری دارند به بررسی و تاثیر گذاری هویت اجتماعی بر تعاملات اجتماعی که در فضاهای عمومی شهر نمود و عینیت پیدا میکند پرداخته شود.که در این راستا به بررسی و تعریف هویت ، هویت شهری ، ارتباط هویت بومی با تعاملات اجتماعی درشهر ، هویت معماری ایرانی ، ویژگی محیط ساخته شده و قابلیت تعامل اجتماعی ، کاربرد طراحی برای تعامل اجتماعی پرداخته می گردد