در حوزه‌ی توسعه فضایی و منطقه‌ای، توسعه‌ی فرهنگی بخش مهمی از یک توسعه‌ی همه‌جانبه محسوب می‌شود، و برای سنجشِ توسعه یافتگیِ فرهنگیِ یک سکونت‌گاه، ابتدا، شناخت و تعریف شاخص‌ها، و روش‌های سنجش و اندازه‌گیری ضرورت دارد. این پژوهش، با بهره‌گیری از روش شناخته‌شده‌ی تحلیل عاملی به سنجشِ توسعه یافتگیِ شهرستان‌های استان کرمان با استفاده از شاخص‌های توسعه‌ی فرهنگی پرداخته و آن‌ها را سطح‌بندی می‌کند. برای همین منظور، 17 شاخص توسعه‌ی فرهنگی، با توجه به ادبیات موضوع، مبانی نظریِ حاضر و داده‌های در دسترس، قابل استخراج و موجود تعریف گردید. محاسباتِ این روش، با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و همچنین استفاده از نرم‌افزار Excel انجام گردید. پس از انجامِ روش تحلیل عاملی، 17 متغیرِ پژوهش، در سه عاملِ "فرهنگی"، "ورزشی"، و "مذهبی" بارگذاری شدند و پس از آن، امتیازاتِ عاملیِ عوامل سه‌گانه برای 16 شهرستانِ استان کرمان، محاسبه گردید و در پایان، با اعمالِ این امتیازات، مناطق رتبه‌بندی شدند. نتایج حاکی از آن است که اختلاف فاصله در توسعه یافتگیِ فرهنگی، در شهرستان‌های استان کرمان، بسیار زیاد است. شهرستان کرمان، به عنوان مرکز استان، در مقایسه با سایر شهرستان‌ها، از توسعه‌یافتگیِ فرهنگیِ بالایی برخوردار است و دیگر شهرستان‌ها، در حوزه‌ی توسعه فضایی و منطقه‌ای دچار نابرابری می‌باشند. در مرتبه‌ی بعد، شهرستانِ رفسنجان قرار دارد که نسبتاً دارای اختلافِ فاصله‌ی زیادی، هم از شهرستان کرمان که بالادستِ آن محسوب می‌گردد، و هم از شهرستان‌های پایین‌تر از خود، به لحاظ توسعه‌یافتگیِ فرهنگی است. همچنین، با اختلاف بسیار، شهرستان‌های رودبار جنوب، عنبرآباد، قلعه‌گنج، و منوجان نیز، رتبه‌های پایینِ روش تحلیل عاملی را از آنِ خود کرده‌اند.