ایده شهر سالم طرحی آرمان گرایانه است. با اینکه سابقه طرح آن به بیش از چند سال نمی رسد، ولی ریشه های تاریخی آن بس طولانی است. سال 1984 نقطه عطفی است که با همت اشخاصی چون پروفسور دهل، دکتر اشتون و استقبال بی دریغ سازمان بهداشت جهانی (WHO) که آن را در راستای ضمانت اجرایی اهداف و سیاست هایش می دید، به ارائه و اجرای الگوها و سیاستهای نوینی در این راه پرداخت. بطوریکه پس از گذشت بیش از دو دهه، اینک ایده شهر سالم تبدیل به نهضت جهانی شده است. با رشد و توسعه شهرنشینی ، مشکلاتی از قبیل تخریب محیط زیست، آلودگی، کمبود مسکن، کیفیت زندگی و .... شرایط دشواری را برای ساکنان شهرها فراهم آورده و سلامت عمومی که از مهمترین شاخص های کیفیت های زندگی شهری می‌باشد، کاهش یافته است.
برنامه ریزان شهری برای رفع این معضلات در جوامع بشری رویکرد شهر سالم را در راستای تحقق توسعه پایدار شهری مطرح کرده اند، تا از آن طریق وضعیت مطلوب زندگی را برای ساکنان شهرها فراهم سازند . با توجه به اینکه شهرها موجوداتی زنده و انسان محور هستند، اهمیت برنامه ریزی شهر سالم با توجه به اصول و معیارهای آن در طول برنامه ریزی بلند مدت برای شهرها ضروری است.