در مقاله حاضر شبيه سازى عددى جريان انتقال حرارت جت برخوردى چند رديفه به منظور افزايش ضريب انتقال حرارت جابجايى انجام شده است. شبيه سازى عددى و حل معادلات حاكم توسط كد محاسباتى فلوئنت ١٨.١ انجام شده است. جهت اشفتگى جريان مدلهاى دو معادله اى k-ɛ ، k-w و مدل مرتبه دوم RSM بكار برده شده است. عواملى نظير تغيير قطر جت، تعداد جت هاى چند رديفه و محل قرار گيرى انها( فاصله جت ها) مورد ارزيابى قرار گرفته است. پنج مقدار قطر مختلف از ٤.٦٦ ميلى متر تا ٧.٦٦ ميلى متر و همچنين سه حالت تك جت، سه جت و پنج جت، در دبى و رينولدز ثابت، منظور شده است. همچنين پنج فاصله مختلف بين جت ها، در حالت ٣جت، بين مقادير(1٥ميلي متر تا30ميلى متر) و حالت 5جت، بين مقادير(1٥ميلي متر تا35ميلى متر) بررسى شده است. با مقايسه نتايج حل عددى و مقادير ازمايشگاهى موجود[1] ديده شد كه مدل دو معادله اى k-ɛ نسبت به ديگر مدلها نتايج دقيق ترى را ارائه داد. از نتايج تحقيق مى توان به افزايش ضريب جابجايى ميانگين در اثر افزايش تعداد جت هاى برخوردى و همچنين بهبود عملكرد انتقال حرارت برخوردى در اثر افزايش فاصله جت ها از ١٥ميلى متر تا ٣5ميلى متر اشاره كرد. هرچند كه افزايش فاصله برای 3 جت به بيش از 25 ميلى متر و برای 5 جت به بیش از 30 میلی متر تاثير قابل ملاحظه اى بر ضريب انتقال حرارت برخوردى نداشته است.