بخش چشمگیری از سرزمین ما در قلمرو مناطق خشک و نیمهخشک جهان قرار دارد و متوسط بارندگی در سطح کشور کمتر ازیک سوم بارندگی متوسط جهانی میباشد، همچنین بخش قابل توجهی از آب قابل استحصال در کشور بدون استفاده از دسترسخارج میگردد، در سالهای اخیر خشکسالیهای پی در پی اهمیت منابع آبی را که یکی از مهمترین عوامل محدود کننده توسعه پایدار در ایران میباشد را دو چندان کرده است و بخش منابع طبیعی را با تهدیدات و خطرات بیشماری روبرو کرده است این وضعیت ایجاب مینماید که گزینههای زود بازده و در عین حال پایدار انتخاب و به مرحله اجرا در آیند، آبخوانداری نگاهی پویا برایتوسعه پایدار در مناطق خشک و نیمهخشک است و یکی از تکنیکهایی است که در جهت مدیریت منابع آب و منابع طبیعی بکار گرفته میشود که در اکثر نقاط جهان تاثیرات مثبت آن همواره مورد تایید قرار گرفته است، با توسعه آبخوانداری میتوان رقم قابل توجهی به پتانسیل آبی کشور افزود که راهحلی کارآمد برای مقابله با پدیده شوم خشکسالی، سیل و مدیریتی بخردانه بر منابع آب و خاک است و باید سعی کرد نهضت سبز آبخوانداری با هدف توسعه پایدار کشاورزی و منابع طبیعی به عنوان یک راهکار مناسب جهت دستیابی به اهداف چند منظوره توسعه پایدار در حوزههای آبخیز کشور گامی اساسی و فراگیر شود.