رشد سریع شهرنشینی و به دنبال آن افزایش مشکلات زیست محیطی اهمیت مفاهیمی چون کیفیت زندگی، برای مطلوبتر نمودن محیطهای مصنوع را نمایان نموده است. در این میان، فضاهای سبز شهری دارای ویژگیهایی است که آنها را به فضاهای مناسبی برای ارتقای کیفیت زندگی انسان تبدیل می کند. مکانهایی مانند پارکها، درختان و آبها در شهر، خدمات زیست محیطی، اجتماعی و فیزیولوژیکی را فراهم می کند که در زیست پذیر نمودن شهرها اهمیت بسیاری دارند.در این پژوهش ضمن تعریف جایگاه محیط زیست در برنامه ریزی شهری ، فضای سبز و کیفیت زندگی به بررسی تاثیر فضای سبز در ارتقای کیفیت زندگی از طریق بررسی ابعاد عملکردی فضاهای سبز شهری پرداخته شده است. ابعاد عملکردی این فضا در چهار گروه اکولوژیکی، اقتصادی، اجتماعی و کالبدی تقسیم بندی شده و بر اساس این ابعاد، شاخصهایی در سه گروه کمی،کیفی و مکانی تدوین شده است. انتظار است با بررسی این شاخصها از طریق معیارها، سنجه ها و روشهای ارایه شده و ارزیابی هرکدام از آنها به ساختار کلی فضاهای سبز شهری و برنامه ریزی اصولی بر مبنای آن دست یافت. در این تحقیق از ابزارهایی چون پرسش نامه استفاده شده تا با سنجش شاخصهای تدوین شده نقش فضای سبز در افزایش کیفیت زندگی ارزیابی شود. نتیجه آن که شهروندان شهر هرند ، فضای سبز تجهیز شده را به عنوان جزء جدایی ناپذیر زندگی خود، ارتقا دهنده کیفیت زندگی و در راستای تبدیل به شهری پایدار و سبز می دانند.