روند کنونی در جهان ثبات نسبی بازار کالاهای تولیدی در کشورها را از سوی رقبای خارجی دچار چالش کرده و رقابت را ازعرصه محلی و منطقهای به عرصه فراملی و جهانی توسعه داده است. در این شرایط، تولیدکنندگانی که با اتکا به روشهای قدیمیو شیوههای سنتی و در غفلت از دانش نوین قصد حفظ بازار خود را دارند، متضرر و تولیدکنندگان و سازمانهای جهانی که با نیمی از سرمایه و امکانات رایج، محصولات را با کیفیتی بهتر، تنوعی بیشتر و با قیمتی پایینتر به بازارهای جهانی عرضه میکنند،کامیاب میشوند. از آنجائیکه تولید فولاد به یکی از معیارهای صنعتی بودن کشورها تبدیل شده است، در این مقاله فاکتورهای دستیابی به تولید کلاس جهانی را با استفاده از تکنیکهای تصمیمگیری چند معیاره از جملهSAW و TOPSIS و AHP وVIKOR اولویتبندی نمودهایم. بنابر نتایج متفاوت حاصل از اجرای این روشها ناچار به استفاده از تکنیکهای ادغام شدهایم نتایج حاصل از تکنیکهای ادغام اهمیت بالای فاکتورهای تعهد مدیریت عالی در راستای دستیابی به تولید کلاس جهانی را نشان میدهد. فاکتورهایی مانند انعطافپذیری، تقویت و آموزش کارکنان و هزینه نیز از اهمیت کمتری در این راستا برخوردار بودهاند