دیدگاههای مرسوم برای استراتژی به پیشبینیهای دقیق نیاز دارد و درنتیجه اغلب مدیران مجبور میشوند عدم قطعیت را نادیده بگیرند. این موضوع میتواند منجر به خطا و تصمیمگیری غریزی گردد. در واقع نادیده گرفتن عدم قطعیت میتواند منجر به نوعیاستراتژی شود که نه تنها از شرکت در برابر خطرات دفاع نمیکند بلکه مزایایی که سطوح بالاتر از عدم قطعیت اراهه میدهد، را ندارد. تصمیمگیری استراتژی صحیح و سیستماتیک به دیدگاهی نیاز دارد که فاقد این خطرات باشد. در این مقاله چهار نوع عدمقطعیت و سپس استراتژیهای مربوط به آنها اراهه شده است. این مقاله یک چارچوب چهار سطحی مواجهه با عدم قطعیت را اراههمی کند که می تواند در این مورد کمک شایانی نماید