به دنبال رشد جمعیت و تغییر در شرایط عوامل موثر بر گسترش شهرها ، توجه به حوزه دورنی آن ها یک اصل تعیین کننده در جهت پایداری شهری بوده است. آن چه در این میان در درجه اول اهمیت قرار دارد، زمینه است. زمینه به مثابه بستری است که عناصر شهری در درون آن ساخته و پرداخته می شوند و زمینه گرایی دیدگاهی است که علاوه بر جنبه های کالبدی به ابعاد انسانی، فرهنگی، اجتماعی و تاریخی نیز توجه دارد و در این راستا معماری نقش اول را دارا می باشد. زمینه گرایی نگرشی در معماری است و به عواملی همچون طبیعت، اقلیم، کالبد بناهای موجود و فرهنگ که به ضرورت توجه به محیط پیرامون تاکید داشته و با درک پیام بستر، خود شکل می گیرد و به عینیت می رسد. لذا هدف از این پژوهش ارایه مفاهیم، تعارف معماری زمینه گرا و مجتمع فرهنگی – تجاری، بررسی رویکردهای زمینه گرایی، بررسی مولفه های ذهنی و کالبدی برای محقق شدن زمینه گرایی در طراحی معماری، راهبرد های تصمیم سازی و طراحی زمینه گرا و بررسی نمونه موردی مورد مطالعه بوده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی _ تحلیلی است و منابع عمدتا کتابخانه ای و مبتنی بر مشاهدات و تجریبات می باشد.