در سرشت بشریت تمایل به برقراری ارتباط امری بدیهی است. گردهمآیی افراد در فضاهای عمومی و اجتماعی از هزاره های قبل از میلاد تا عصر کنونی، از تمدن یونان و روم تا تمدن اسلامی قابل مشاهده است. عامل مشترک تمامها تمدن تشکلات مردمی بوده است. فضاهای اجتماعی و عمومی به رغم زمانه و فرهنگ مردم همیشه درحال تغییر و تحول بوده است در طراحی یک فضای عمومی و اجتماعی خلق محیطی منطبق بر ویژگی های رفتاری و فرهنگی افراد نقش موثری در ایجاد حس مطلوب یا نامطلوب از آن مکان در فرد دارد. انسان همواره به گونه ای در پی تعامل با سایر افراد جامعه و همنوعان خود و همچنین محیط پیرامون خویش است. لذا توجه به کیفیت فضایی محیط در ایجاد احساس خوشایند و مطلوب در فرد اثرگذار است. شاید بتوان گفت وظیفه یک فضای عمومی و اجتماعی، عمدتا فراهم نمودن زمینه ای برای فعالیتها و مشارکتهای جمعی میان افراد است. کتابخانه ها نیز به عنوان یک فضای عمومی و اجتماعی از این امر مستثنی نیستند. کتابخانه ها به عنوان یکی از پایگاههای مهم علمی و اطلاع رسانی هر کشور محسوب میشوند که با عرضه ی خدمات علمی،آموزشی و فرهنگی نقش مهم و اساسی را در یک جامعه ایفا میکنند. اما متاسفانه نگاه مردم در ایران به کتاب، کتابخانه وپژوهش بسیار کمرنگ شدهاست که یکی از دلایل عمده ی آن را میتوان وجود نقضها و کمبودهایی دانست که به لحاظ کیفی و روانشناسی در فضاهای کتابخانه ای حکمفرماست. پس کتابخانه به عنوان یک مرکز یادگیری باید علاوه بر تامین نیازهای اطلاعاتی، قادر به رفع نیازهای روحی و روانی کاربران نیز باشد.به همین دلیل این مقاله با روشی توصیفی- تحلیلی سعی بر آن دارد فاکتورهای موثر و عوامل تاثیر گذار بر تعاملات اجتماعی را باز تعریف کند و عوامل کیفی تاثیر گذار که در طراحی کتابخانه ها باعث حس تعلق، خوشایندی و ارتقاء تعاملات اجتماعی افراد با هم می شود را برشمرده و توصیه های طراحی در این زمینه خواهد داشت.