گردشگری علاوه بر اشتغال زایی،درآمد زایی و ارتقای سطح فرهنگی بعنوان مسافرت تفریحی در نظر گرفته می شود و به منزله پلی قلمداد می گردد که انسان ها را با ویژگی های متنوع به یکدیگر ارتباط می دهد و موجبات استحکام پیوندهایاجتماعی افراد و جوامع را فراهم می آورد. با توجه به اهمیت جهانی گردشگری،بدون تردید گردشگری در کشور و در جامعه عشایری بعلت وجود ظرفیت ها و جاذبههای متنوع محیطی،چشم اندازهای زیبای جفرافیایی و میراث های عظیم تاریخی،اماکن زیارتی و سیاحتی و آثار هنری بدیع،دارای جایگاه ویژه ای است که در اثر توجه بیشتر و فعالسازی گردشگری عشایری می تواند به یکی از کانون های بزرگگردشگری در کشور،منطقه و حتی در جهان تبدیل شود و هزاران ایرانگرد و جهانگرد را بسوی خود بکشاند.در استان ایلام بنا به موقعیت و ویژگی های محیطی و طبیعت بکر و جنگلی و فرهنگی،گردشگری عشایری با برخورداری از قلمرو 21 ایل و 21 طایفه با بیش از 06 هزار نفر جمعیت که تقریباً 0 ماه از سال را در ییلاق ارتفاعات کبیرکوه – شره زول – بانکول وغیره( و 0 ماه را در قشلاق ها شامل دشت های موسیان – دهلران – مهران – ایلام و ایوان استقرار می یابند که از ظرفیت ها و جاذبه های زیر برخوردارند : 2- محیط طبیعی متنوع و جنگلی 1- آغاز ،انجام و جابجایی در قلمرو ایل 2- سنت ها و آداب عشایریو پایبندی به آنها 4- ظرفیت های اقتصادی )دام و مرتع( )تولیدات عشایر( 5- غارها و آبشارهای طبیعی.در این مقاله نگارنده با بهره گیری از نظریات،تجربیات،منابع،اطلاعات به بررسی ظرفیت ها و جاذبه های گردشگری عشایری در استان ایلام پرداخته و به موضوعاتی نظیر مشخصات جغرافیایی،کوچ نشینی،ظرفیت ها و جاذبه های گردشگری در مناطق عشایری استان اشاره کرده و در پایان ضمن نتیجه گیری به ارائه پیشنهادات پرداخته است.