انسان با زندگی بر روی کره زمین و استفاده از منابع زیست کره درجهت ارتقا سطح توسعه شهری سبب بروز ضایعات زیست محیطی ناگوار می گردد؛ به طوریکه با افزایش تقاضای بشر به واسطه افزایش جمعیت و افزایش مصرف در طول 45 سال اخیر،تقاضای بشر از منابع کره زمین دو برابر شده است.مصرف بیش از حد مجاز از منابع طبیعی سبب دور شدن روز افزون از سطح پایداری خواهد گردید،از این رو ناهمسو بودن با طبیعت منجر به تباهی منابع طبیعی جوامع نسل های آینده می گردد.از این رو در چند سال اخیر بشر در جهت تامین پایداری منابع و تخمین میزان استفاده مجاز افراد یک منطقه گام برداشته که با برآورد شکاف پایداری می توان مصرف منابع را در جهت بهینه پیش برد و از سوی دیگر مانع نابودی محیط زیست شد.ابزاری که جهت برآورد میزان استفاده از منابع و حد مجاز مصرف افراد در یک منطقه بکار می رود ؛شاخص ردپای اکولوژیک" نام دارد ؛ به عبارت دیگر برای اندازه گیری تقاضای انسان از منابع زیست کره می باشد.این مقاله با بررسی ردپای اکولوژیک و تاثیر آن بر محیط زیست به معرفی شاخص "ردپای اکولوژیک" پرداخته است که با معرفی شاخص ردپای اکولوژیک و کاربرد آن و بررسی مدل های بکاررفته در مناطقی از تهران میزان کفایت آن سنجیده شده و از سوی دیگر با بررسی آمارهای جهانی از برآورد ردپای اکولوژیک مناطق مختلف و تاثیر مفید آن در جهت تامین پایداری منابع به کارایی این شاخص در مقوله توسعه پایدار اشاره می گردد.