حرفه كشاورزي به عنوان يكي از قديمي‌ترين حرف براي امرار معاش انسان از مشاغل پر‌مخاطره دنيا بشمار مي‌رود. در گذشته كشاورزي سنتي و بدون تجهيزات و امكانات با سختي زياد همراه بوده كه به مرور زمان تكنولوژي سختي كار را كاهش داده اما به دنبال خود حوادث و عوامل زيان‌آور را كه شايد اثرات نامطلوب آن از سختي شغل نيز بيشتر بوده به ارمغان آورده است. توجه به افزایش بی‌رویه جمعیت و پیش‌بینی انجام شده مبنی بر رسیدن جمعیت دنیا به مرز 15 میلیارد نفر در سال 2020 و ضرورت تأمین غذا و انرژی توسط کشاورزان لازم است، اولاً خود کشاورز از سلامتی کامل برخوردار باشد و ثانیاً محصول غذایی سالم و بهداشتی به جامعه عرضه گردد. بخش کشاورزی از دیرباز فاقد تسهیلات بهداشتی لازم بوده و امروزه که نیاز بشر تکنولوژی را وارد این حرفه نموده و به کارگیری انواع سموم شیمیایی بهداشت کشاورزان را به مخاطره انداخته است، این کمبود بیشتر احساس می‌شود. سال¬ها در ایران، برای حفظ تولیدات كشاورزي از گزند آفات، هزاران تن از انواع سموم شيميایي در محصولات مختلف مورد استفاده قرار گرفته است و این وضعیت هنوز ادامه دارد. در چند دهه اخیر از کلیه امکانات به خصوص ابزارهاي تشويقي (مانند یارانه) براي مصرف بيشتر سموم شيميایي آفت¬كش کمک گرفته شده است.