از آنجایی که کیفیت منابع آب قابل شرب رابطه مستقیمی با میزان پارامتر شیمیایی موجود در آن دارد، ایجاد ساختاری مناسب که با بهره گیری از استانداردهای موجود معیاری مناسب برای سنجش کیفیت آن فراهم سازد ضروری به نظر می رسد. در اين مطالعه با تلفيق روش فازي با فرآيند تحليل سلسله مراتبي معياري براي ارزيابي كيفيت آب هاي قابل شرب فراهم شده است. بدین منظور، پس از جمع آوري نظرات كارشناسان، پارامترهاي کلسيم، منيزيم، فلورايد، نيترات، سولفات، TDS، PH و سختي كل به عنوان معيارهاي تأثيرگذار بر تصميم گيري انتخاب و اهميت نسبي آن ها تعيين شد و سپس به منظور ايجاد شاخص نهايي كيفيت آب با هم ادغام شدند. نتايج به دست آمده از اين بررسي نشان داد كه مدل تحلیل سلسله مراتبي فازي يكي از مدل هاي ارزشمند برای تصميم گيري تحت شرايط عدم قطعيت داده است و قادر به ارائه ي چهارچوبی است که فرآیند تصميم گيري را تسهیل می کند و مي تواند مبنايي براي برنامه ريزان در ارتباط با مسائل كيفي آب باشد.