در سال‌های اخیر استفاده از گیاهان به منظور پالایش خاک‌های آلوده بسیار مورد توجه قرار گرفته است که این توجه بدلیل صرفه اقتصادی و نتایج مطلوب گیاه پلایی می‌باشد. گیاهان مکانیسم‌های مختلفی برای کاهش آلودگی خاک دارند از جمله تجمع ریزوسفری مواد آلاینده، تشکیل کمپلکس، تصعید مواد آلاینده توسط برگ‌ها و تجزیه مواد آلاینده می‌باشد. در گیاه پالایی باید از گیاهانی استفاده شود که به چرخه غذایی وارد نمی‌شوند در این بین گونه‌های زينتی به دليل عدم وارد شدن به شبكه زنجيره غذايی يك روش ايمن تصفيه بيولوژيكی می‌باشد. چون در اثر پالایش، گیاهان ترکیبات سمی را در ساختار خود انباشته می‌کنند و در صورت مصرف توسط انسان و یا دام باعث بیماری و مسمومیت برای انسان و دام می‌شوند. بنابراین بیومس حاصل از گیاهان پالاینده را می‌توان تحت شرايط كنترل شده دفن و سوزاند و از خاكستر آنها به عنوان يك سنگ معدن زيستی به منظور احيای مجدد فلزات استفاده کرد که این یک روش بین روش‌های کاهنده بیومس بهترین روش می‌باشد چون به زمان کمتری نیاز دارد و اثرات زیست محیطی آن کمتر است و نتایج قابل قبولی را از نظر کاهش آلودگی خاک ارائه می‌دهد.