آب و هوا مهمترين عامل در توسعه صنعت توريسم محسوب مي شود. آب و هوا همراه با موقعيت جغرافياي، توپوگرافي، چشم‌انداز، پوشش گياهي و جانوران، به عنوان يکي از مهم‌ترين منابع پايه‌ محلي در توسعه صنعت گردشگري نقش ايفا مي‌کند. اين تحقيق با هدف بررسي اثر شرايط اقليمي بر گردشگري شهرستان کاشان، صورت گرفته است از داده هاي هواشناسي ايستگاه سينوپتيک کاشان، در يک دوره آماري 42 ساله(2007- 1966)، و همچنين از آمار بازديدکنندگان بناي تاريخي خانه بروجردي ها و باغ فين کاشان در يک دوره آماري 7 ساله (1390-1384)، استفاده شده است. روش ارزيابي شرايط اقليمي براي گردشگري در اين تحقيق، شاخص اقليم گردشگري (TCI) مي باشد. طبق نتايج اين شاخص در شهرستان کاشان ماههاي فصل سرد سال (نوابر، دسامبر،ژانويه، فوريه)، به دليل بارش باران و همچنين دماي پايين هوا و ماه هاي فصل گرم سال (ژوئن، ژولاي، آگوست ، سپتامبر) به دليل بالا بودن دماي هوا از شرايط مناسبي براي گردشگري برخوردار نمي باشند. همچنين فصل بهار(مارس، اوريل، مي) و پاييز (اکتبر) بهترين شرايط را براي گردشگري و گذراندن اوقات فراغت دارند. به طوريکه آسايش حرارتي از اواخر اسفند تا اوايل خرداد، و در پاييز، از مهر تا اوايل آبان در شهرستان کاشان حاکم مي شود. براي بررسي چگونگي ارتباط شرايط اقليمي با گردشگري در شهرستان کاشان از روش رگرسيون خطي چندمتغيره استفاده شد. طبق اين روش بين ميانگين دماي هوا ، تعدادساعات آفتابي، و وزش باد و تعداد گردشگران رابطه مستقيم و مثبت وجود دارد و ارتباط بين بارش و رطوبت نسبي هوا با تعداد گردشگران و بازديدکندگان منفي مي باشد و با افزايش بارش و رطوبت تعداد بازديدکنندگان کاهش مي يابد.