امروزه گردشگری یکی از بزرگترین و متنوع ترین صنعت های دنیا به شمار می رود . گردشگری یکی از پنج منبع مهم کسب ارز خارجی است و در 60 کشور رتبه اول را به خود اختصاص می دهد. مسئله این است که آیا سیاست های دولت ها در رشد گردشگری در ایران موثر بوده یا اینکه رشد گردشگری متاثر از عواملی غیر از تغییر دولت هاست؟ اهداف این تحقیق در واقع به دو بخش اهداف کلی و اهداف جزئی تقسیم می شود که هدف کلی از این تحقیق در واقع تبیین نقش سیاستها و برنامه های دولت ها در ایران بر توسعه صنعت گردشگری و میزان پذیرش گردشگران و به عبارتی نقش دولتها در ایران بر روند توسعه گردشگری چگونه است؟ روش تحقیق در این پژوهش توصیفی – تحلیلی است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که سیاست های کلی جمهوری اسلامی ایران درقبال توسعه صنعت گردشگری در طول چند دهه گذشته با توجه به سیر نزولی آمار و ارقام در خصوص جذب گردشگر و سرمایه گذاری های حاصل از آن سیاست هایی اشتباه بوده زیرا اولا با جریان و روند جهانی شدن صنعت توریسم همخوانی ندارد دوما نقش روابط سیاسی بین المللی در ارتقا این صنعت به طور کلی نادیده گرفته شده و از طرفی برنامه های بلند مدتی که برای توسعه گردشگری در طول این فرایند در نظر گرفته شده با توجه به تغییر دولت ها و همراه با آن تغییر سیاست ها و نگرش ها نسبت به این صنعت چندان جوابگوی رسیدن به خواسته مطلوب در این صنعت نیست.