گردشگری شهری موضوع نسبتا جدید ی از گردشگری است که سابقه آن به کمتر از دو دهه می رسد .منابع گردشگری شهری از سه بخش عمده تشکیل می گردد .عناصر اولیه شامل ،مکانهای قابل بازدید مانند آثار تاریخی ،خیابانهای تاریخی،بوستانها ،فضای سبز ،گالری،گنجینه، و عناصر ثانویه شامل تاسیسات اقامتی ،فروشگاهها ،وبخش سوم، عناصری هستند که کار راهنمایی وخدمات گردشگری شهری را انجام می دهند. برای جذب گردشگر باید زیر ساختها فراهم شود تا به توان به اهداف توسعه دست یافت.تحقیق حاضر با هدف شناسایی جایگاه و اهمیت گردشگری شهری ، بررسی مفاهیم و روند تکاملی آن ، و فرایندهای مربوط به راهبردهای توسعه اقتصادی پایدار گردشگری شهری و ارزیابی ارتباط بین توسعه شهری و گردشگری و همچنین پیامدها و آثار مثبت و منفی این نوع گردشگری به نگارش درآمده است.فضاهای شهری کامل ترین قرارگاههای انسان را تشکیل می دهند و در بردارنده مراکز اقتصادی، علمی ، تفریحی ، پزشکی ، می باشند و همچنین از جاذبه های فرهنگی ،تاریخی و طبیعی برخوردارند. مهمترین فضاهایی که در میان مقصدهای گوناگون مورد توجه و بازدید گردشگران قرار می گیرند شهرها هستند به همین جهت می توان گفت شهرها مهمترین کانون جذب جهانگردان می باشند.شهرها هر یک با ویژگیهای منحصر به فرد خود وجاذبه های گوناگونی که دارند می توانند با جذب گردشگران در جهت توسعه همه جانبه کمک نمایند. در این تحقیق از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است و با شناسایی عناصر گردشگری شهری و بررسی نمونه های تعیین کننده توسعه اقتصادی پایدار گردشگری شهری و مطالعه قابلیت و توانهای بالفعل و بالقوه شهرها ، در توسعه گردشگری و همچنین مراحل و فرایندهای توسعه اقتصادی پایدار گردشگری در شهرها پرداخته شده است . تحقیق حاضر پس از جمع بندی و نتیجه گیری پیشنهاداتی را به منظور توسعه اقتصادی پایدار گردشگری شهری ارائه نموده است.