امروزه مقوله گردشگری در بسیاری از کشورها به منزله نماد هویت فرهنگی و یکی ازبخشهای مهم اقتصادی محسوب می گردد .بسیاری ازبرنامه ریزان وسیاستگذاران توسعه در کشور های جهان گردشگری را روشی مطمئن باچشم انداز روشن برای توسعه پایدار معرفی کرده اند.تحولات اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی جهان درعصر حاظر به ویژه در زمینه سهولت تحرک و جابجایی در رابطه با بهبود راههای ارتباطی و حمل ونقل، افزایش اوقات فراغت، گسترش شهرنشینی، افزایش آلودگی محیط زیست، بهبود رفاه اجتماعی و امکان تخصیص بخشی از درآمد برای امور غیرضروری موجب رواج گردشگری ناحیه ای و به تبع آن خانه های تعطیلات ابتدا در مغرب زمین و سپس در بسیاری از کشورهای جهان شد. در ایران نیز به ویژه در نواحی کوهستانی مجاور شهرهای بزرگ و همچنین در سواحل دریای خزر از چند دهه گذشته خانه های تعطیلات سکونتگاهی یا خانه های دوم با هدف گذراندن اوقات فراغت گسترش یافته است.قطعا دستیابی به توسعه پایدار در گرو توجه به ارکان اقتصادی،اجتماعی ،فرهنگی،وزیست محیطی در یک جامعه است.امروزه سیرو سیاحت آنچنان ارزش واعتبار یافته که جلب وجذب جهانگردی به عنوان صنعتی سود آور و اشتغال زا شناخته شده ودر موازنه پرداختهای ارزی کشورهاوتبلیغات فرهنگی نقش تعیین کننده ای دارد.
از آنجا که گردشگری با محیط طبیعی و فعالیت های اقتصادی،اجتماعی رابطه متقابل دارد و می تواند آثار و پیامدهای مثبت و یا منفی در این زمینه ها داشته باشد، هدف این تحقیق معرفی مکان های ثانوی و تحلیل پراکندگی جغرافیایی و مکانی آنها و اهمیت توسعه ناحیه ای و بررسی نقش گردشگری مکان های ثانوی در توسعه ناحیه ای و نیز اثرات و پیامدهای گسترش گردشگری آنها در ابعاد زیست محیطی، اقتصادی، اجتماعی می باشد و راهکارهای توسعه پایدار گردشگری ناحیه ای را مورد بررسی قرار می دهد .روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی ومبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد .نتایج این پزوهش بیان می دارد که اگر گردشگری ناحیه ای و روستایی و مالکیت خانه های تعطیلات به نحوی مناسب برنامه ریزی و مدیریت شود، می تواند خالق یا محرک یک فرآیند توسعه یافته برای حصول به پایداری توسعه ناحیه ای و نیز پایداری جوامع محلی در کلیه زیرشاخه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و خود صنعت گردشگری باشد. گردشگری ناحیه ای و روستایی بخشی از بازار گردشگری و منبعی برای اشتغال و درآمد بوده و می توان آن را ابزار مهمی برای توسعه اقتصادی- اجتماعی و اکولوژیکی جوامع محلی قلمداد کردکه با یک برنامه ریزی صحیح و اصولی وبا هزینه بسیار کم می توان بیشترین سود را در نواحی گردشگری به دست آورد.